Madem Ölüm Ölmüyor

tarafından **Muhammed-i** Perş. Kas. 18, 2010 9:06 pm

Madem ölüm ölmüyor,
Ne diye ağlanırsın.
Kalk bir şeyler hazırla,
Orda mahçup kalırsın.

Padişah'ın sorunca,
Ne getirdin hediye.
Ne cevap vereceksin,
Alemlerin Rabbine.

Sevap götürmek varken,
Günahı mı yüklendin.
Neden cennet dururken,
Cehenneme yöneldin.

İnanan insanlarla,
Dalga geçerdin de hep.
Demezdin bu insanlar,
Neden inanır acep.

Herkes ahmaktı da,
Bir sen mi akıllıydın?
Şu üç günlük dünyaya,
Nasıl bağlanıp kaldın.

Birisi deseydi ki,
Şu yolda var bir köpek.
Gitmezdin asla ordan,
Atsalar topla tüfek.

Oysa onca peygamber,
Evliya ve enbiya,
Yalvardılar adeta.
Sapma yanlış yollara.

Dinlemedin kimseyi,
Dalga da geçtin çokça.
Kalbin ferah mı bulur,
Cehennem de yanınca.

Cehennem de yanmaktan,
Daha mı zor inanmak?
Söylesene ey gafil,
Nasıl bir duygu yanmak?

Meydan okuduğun da,
Cenab-ı hakk öylemi?
Eh görürsün orada,
Kahharın zulmetini.

Görmüyormusun ki biz,
Yalnız aciz bir kuluz.
Haşa isyan edersek,
Cehennemdir sonumuz.

Neden,neden ettin hep isyan?
Demediler mi sana?
Cehennemin ateşi,
Daha sıcaktır yazdan.

Ey süleyman böyle,
Yazar yazar durursun.
Herkes yanar da sanki,
Bir sen mi kurtulursun?