Anneciğim

tarafından **Muhammed-i** Perş. Kas. 18, 2010 9:13 pm

Annem alsan beni kucağına,
Sarsan sıkıca kollarında,
Saçımı okşasan,
Bana yavrum desen,
Sıcacık koynunda.

Anne sevgisiyle,
Şefkatli sesini duysam,
Doysam, doysam doyarmıyım,
Anne sevgisine.

Nedir bir kaynak mı pınar mı?
Sevgi, merhamet, şefkat fışkıran.
Duygularım zincirli,
Konuşamıyorum tatmadım çünkü,
Tatmadım tattırmadılar.

Annem kimlere inandında,
Beni yalnız bıraktın.
Sen bana yavrum diyemedin,
Bende sana anne.
Annem sen yavrum diyebildin ,
Ben anne diyemedim.

Anne sıcaklığını, anne sevgisini tadamadım,
İsyan etmedim kader dedim.
Kendimi hep böyle avuttum,
Seni afetim,
Başkalarını asla.
Çünkü beni sen doğurdun,
Ana hakkı ödenmez.

Anneciğim karnım aç diyemedim,
Anneciğim üşüdüm diyemedim.
Nazlanamadım.
Korktum, hep çekindim.
Okula gittim şaçımı tara diyemedim.

Yoktun hep boşluk vardı.
Anladığımda top oynadığımı öğrenmiş,
Sokakta misket oynuyordum,
Evet, on yaşında idim,
Dördüncü sınıfta gidiyordum.

İnanmak istemedim, olamazdı,
Ben annesiz olamazdım.
Ama bu boşluk, bu garip bakışlar neydi.
Evet annem beni terk etmişti.

Ağlıyorum gözlerimde yaş yok,
Yüreğimde sancı hep ağırlık .
Karanlıklara bakıyorum,
Duygularım kilitlenmiş.

Etrafım kalabalık,
Bağrışan, çağrışanlar
Fakat ben yalnızım,
Annesizim.
Duymuyorum, duyamıyorum hiç bir şey.
Uzaklardan derinlerden,
Bekliyorum,
Yavrum,
Anne anneciğim.